پروژه اداری ظفر
- آدرس: خیابان شریعتی خیابان دستگردی بعد از تخارستان پلاک 212
- مالک : جناب آقای سعید ابراهیمی
- طراح و معمار پروژه : جناب آقای مهندس حامد غلامرضایی ( غلامرضا )
- رئیس دفتر و معمار مسئول پروژه : جناب آقای مهندس مصطفی چاقری
- منطقه : 3
- ناحیه : 4
نویسنده و طراح متن : حامد غلامرضایی ( غلامرضا )
توجه به زمینه یا کانتکس بافت شهری در خیابان دستگردی یکی از اصلی ترین موضوعاتی بود که مسیر ایده اولیه شکل پروژه را تعیین کرد. اما نسخه درست برای این پروژه چه بود؟ آیا پروژه باید خاص باشد یا همان توجه به زمینه باید در دستور کار قرار بگیرد؟ بیایید نگاهی به بافت خیابان دستگردی یا همان ظفر بیاندازیم.
در عکس های زیر چند همسایگی پروژه را برای شما بیننده محترم نمایش دادیم. همانطور که شاید قبل از دیدن این عکس ها هم میدانستید خیابان ظفر یک خیابان بسیار معروف و شلوغ در تهران است که با گفتن این خیابان همگی یاد ساختمان های اداری بزرگ و شرکت های مطرح می افتیم. پس ما با یک خیابان کاملا کاربری اداری طرف هستیم. اگر همه ساختمان های اصلی بر ظفر اداری هستند پس پروژه ما حداقل از لحاظ کاربری کنتراست خاصی با زمینه ندارد پس ساختمانیست مثل بقیه . ساختمان مثل انسان شخصیت دارد و شخصیت ساختمان ما مثل همسایگان خود است نه بیشتر است و نه کمتر . البته هنوز پارامترهای دیگر نیز وجود دارند که باید بررسی شوند.
همواره برای هر پروژه به دنبال سوال هستیم. هر موقع سوال های بهتری میپرسیم ، نتیجه کار بهتر میشود.
اولین سوال درباره کاربری ساختمان مشخص کرد که کنتراستی در بافت ایجاد نخواهیم کرد. پروژه ما هم مثل هه پروژه های بافت خیابان ظفر، اداری و غیرمستقل است. منظور از غیر مستقل یعنی هر طبقه از ساختمان برای بیزنس منحصر به فردیست و ما در بافت محله شاهد رفت و آمد آدم های مختلف با بیزنس های مختلف به طبقات هر ساختمان هستیم.
با تحلیل سیرکولاسیون حرکتی در خیابان و تعریفمان از ساختمان اداری غیر مستقل ، این سوال بوجو می آید که آیا ظاهر هر طبقه ( به دلیل تفاوت بیزنس در هر طبقه ) در نمای ساختمان هم باید با هم متفاوت باشند؟ یا سوال را میتوانیم طور دیگری نیز بپرسیم، هارمونی در ظاهر طبقات نما ساختمان چقدر مفید هست؟ ارتباط انسان در بیرون از ساختمان و در حال قدم زدن در محله چگونه باید با نما ساختمان اتفاق بیفتد ؟
نکته ی مهم در این سوالات این هست که بدانیم نما ساختمان فضا یا ظاهر خصوصی ساخمان نیست بلکه نیمه خصوصی و از نظر من بیشتر جنبه عمومی بر آن حکم فرماست. هر چقدر ساختمان بتواند ارتباط قوی تر و شفاف تری با عابرین برقرار کند ما پروژه موفق تری در بحث نما ساختمان خواهیم داشت.
منظور از شفافیت یعنی گریز از کارکرد گرایی ساختمان و بیش از حد انسان محور کردن آن ( انسانی که در آن اقامت ، سکونت یا حضور دارد ) . توجه بیشتر به مظروف ما را با شکست رو به رو خواهد کرد. چرا که گمراهی به بافت محله اضافه میکند و عابران را سرگردان و نا امن . نا امن بودن طی زمان به غریب شدن فرد و در نتیجه احساس راحت نبودن در افراد ایجاد خواهد کرد.