استفاده از چه مصالحی در معماری سلامت انسان را بهبود می بخشند؟

داده های جدید حاکی از آن است که اگر شخصی 80 سال عمر کند حدود 72 ساعت آن را داخل ساختمان ها می گذارند. این گفته با در نظر داشتن اینکه ما انسان ها حتی وقتی خانه نیستیم ، معمولا مشغول به کار، یادگیری یا انجام فعالیت های تفریحی در یک ساختمان با محیط بسته هستیم، کاملا منطقی به نظر می رسد. با در نظر گرفتن شرایط زندگی حاکم حتی انتظار می رود این رقم افزایش یابد. در دنیایی که روز به روز آشفته تر و نا مطمئن تر از پیش است و زیر سایه ی تاثیرات تغییرات اقلیمی و بیماری های همه گیر جهانی، میل انسان ها به اقامت در فضاهای داخلی حفاظت شده، کنترل شده و آرامش بخش بیشتر از همیشه است.

 بنابراین معمارها با یک چالش مهم رو‌به‌رو هستند: طراحی و ساخت فضاهای داخلی راحت، کاربردی و سالم با پارامترهایی که به بهترین شکل ممکن تنظیم شده اند و در نظر گرفتن عواملی مانند کیفیت هوای فضای داخلی، روشنایی روز و زیست گرایی از همان مراحل ابتدایی طراحی. البته که این کار ملزم انتخاب دقیق و به جای مصالح، چه از طریق عدم استفاده از مصالح آسیب زا، چه به واسطه ی به کارگیری محصولات غیر سمّی که موجب ترمیم و بهبود سلامتی می گردند.

همه ی ما با این جمله موافقم هستیم که : یک معماری خوب، سالم، امن و منعطف است. معماری خوب باید ما را از خطرات بیرونی محافظت کند و قطعا نباید خودش تهدیدی برای سلامتی باشد. اما وقتی در مورد سلامتی صحبت می کنیم، ضروری است که در مورد معنی سلامتی در عصر حاضر به روز باشیم. سازمان بهداشت جهانی سلامتی را صرفاَ محدود به شرایط فیزیکی نمی داند و آن را به این صورت تعریف می کند: سلامتی کامل فیزیکی، روحی و اجتماعی. این تعریف نشان می دهد که نگرش کلی سلامت شامل رابطه ی به هم پیوسته ی سلامت روحی و اجتماعی به همراه سلامت فیزیکی است و بدیهی است که نمی توان بدون در نظر داشتن پایداری محیطی به هدف تضمین سلامتی بلند مدت برای انسان ها دست یافت.